Opakowanie zbiorcze 2 stopnia
Na poniższych ilustracjach przedstawiony jest schemat opisu danych wymaganych przez system MASTA dla zdefiniowania kolejnego (drugiego) opakowania zbiorczego przykładowego produktu (artykułu).
Krok 1 – ogólne określenie artykułu zostało już dokonane podczas definiowania opakowania jednostkowego. Na tym etapie już nie definiuje się uogólnionego indeksu (symbolu) artykułu ani jego ogólnej nazwy i uogólnionego opisu artykułu. Należy przejść od razu do Kroku 2.
Krok 2 – szczegółowe opisanie parametrów fizycznych definiowanej postaci opakowaniowej – w tym przypadku drugiego opakowania zbiorczego. Działania są podobne do działań związanych z definiowaniem opakowania jednostkowego i pierwszego zbiorczego. Podobnie jak uprzednio określamy wymiary gabarytowe definiowanego teraz opakowania zbiorczego oraz sposób, w jaki opakowania te są układane na nośniku paletowym.
Podobnie jak uprzednio pomocna jest tutaj siatka wymiarowa typowego nośnika paletowego EURO o wymiarach 800 mm / 1200 mm. Tym razem jednak obserwujemy ułożenie innego opakowania zbiorczego.
Można zauważyć, że w tym przypadku jednostka logistyczna (paleta) nie będzie w pełni wykorzystana. W polach zaznaczonych na czerwono nie zmieszczą się definiowane opakowania zbiorcze 2 stopnia.
Uwaga: podobnie jak uprzednio, bardzo ważną informacją jest liczba sztuk opakowania podrzędnego (w tym przypadku opakowania zbiorczego 1 stopnia) znajdująca się w opakowaniu nadrzędnym – aktualnie definiowanym opakowaniu zbiorczym.
Krok 3 – określenie danych identyfikacyjnych definiowanej postaci opakowaniowej, w tym wypadku, już opakowania zbiorczego 2 stopnia. Należy dla danego opakowania zbiorczego (określonej postaci opakowaniowej) przydzielić odrębny numer GTIN i określić opisowe (słownikowe) parametry definiujące artykuł występujący w aktualnie definiowanym opakowaniu zbiorczym.
Uwaga: bardzo ważna informacją jest teraz określenie co zawiera definiowane opakowanie zbiorcze. Innymi słowy należy określić numer GTIN opakowania podrzędnego i numer GTIN opakowania nadrzędnego.
Podobnie jak uprzednio, system podpowiada konstrukcję indeksu definiowanego wystąpienia oraz jego nazwę. Pola te są nadal edytowalne, więc można te zapisy poprawić według własnego uznania.
Uwaga: istnieje możliwość wyłączenia podpowiadania konstrukcji indeksu i nazwy wystąpienia.
Krok 4 – podobnie jak uprzednio, w tym momencie należy określić, czy definiowana pozycja opakowaniowa będzie aktywna, czy system ma analizować partię produkcyjną i czy ma analizować datę ważności produktu do spożycia.
Jeżeli na poziomie pozycji jednostkowej określono, że definiowany produkt wymaga okresu kwarantanny poprodukcyjnej, to dla aktualnie definiowanego opakowania zbiorczego też należy określić czas jej trwania w dniach.
Podobnie należy postąpić podczas określania czasu ważności produktu i rodzaju daty analizowanej przez system MASTA.
Krok 5 – w ostatnim etapie definiowania zbiorczej postaci opakowaniowej określa się dane fizyczne o definiowanej pozycji oraz standardowe liczby sztuk, jakie powinny znaleźć się na przyjętym nośniku paletowym. Podawane są też sumaryczne liczby sztuk artykułów występujących w opakowaniach jednostkowych niezależnie od poziomu w aktualnej hierarchii opakowaniowej.
Uwaga: na tym etapie pracy wszystkie dane fizyczne dotyczą aktualnie definiowanej, zbiorczej postaci opakowaniowej !
Jej obraz fizyczny został zdefiniowany w Kroku 2.
Krok 6 – to ostatni „rzut oka” na zdefiniowaną zbiorczą pozycję opakowaniową przed wprowadzeniem tych danych do kartoteki produktowej (towarowej) w systemie MASTA. Wszystkie dane dotyczą aktualnie zdefiniowanego opakowania zbiorczego.
